Przejdź do zawartości

Rodrigo Santoro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rodrigo Santoro
Ilustracja
Rodrigo Santoro (2012)
Imię i nazwisko

Rodrigo Junqueira dos Reis Santoro

Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1975
Petrópolis

Zawód

aktor

Lata aktywności

od 1993

Strona internetowa
Santoro na Toronto International Film Festival 2011
Santoro w Stuyvesant High School w Nowym Jorku (2004)

Rodrigo Junqueira dos Reis Santoro[1][2] (ur. 22 sierpnia 1975 w Petrópolis) – włosko-brazylijski aktor filmowy i telewizyjny, określany jako „brazylijski Tom Cruise[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Petrópolis[4][5], koło Rio de Janeiro, w stanie Rio de Janeiro w Brazylii. Pochodzi z ubogiej rodziny Marii José Junqueiri dos Reis, brazylijskiej artystki plastyk pochodzenia portugalskiego, i Włocha Francesco Santoro, inżyniera[6][7]. Dorastał wraz z siostrą Flávią. Miał zaledwie cztery lata, gdy jego dziadek uczył go jazdy konno. Już jako dziecko zainteresował się aktorstwem. Podczas świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy organizował dla rodziny przedstawienia kukiełkowe. Studiował komunikację w Colégio Aplicação, gdzie portugalski nauczyciel prowadził „muzyczno-literackie sesje” przy pomocy TV. W wieku 14 lat debiutował na scenie, poznał wtedy swoją pierwszą dziewczynę.

W wieku 17 lat przeniósł się z Rio de Janeiro, gdzie odbywał się casting programu telewizyjnego Globo. Przez rok uczył się interpretacji w 'Oficina de Atores da Rede Globo’. Uczęszczał do Colégio de Aplicação przy Universidade Católica de Petrópolis[8]. W 1993 podjął studia dziennikarskie, a także marketingu i reklamy na PUC (Pontifical Catholic University of Rio de Janeiro) w Rio de Janeiro[9][10].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze kroki w zawodzie aktorskim stawiał na planie popularnych w Ameryce Południowej telenowel. Zadebiutował na małym ekranie w drugoplanowej roli Pedra w brazylijskiej operze mydlanej Rede Globo de Televisão Olho no Olho (1993). Potem dostał główną rolę Fernando w serialu brazylijskim Pátria Minha (1994)[11], który jednak wskutek słabej oglądalności skończył się po wyemitowaniu kilku odcinków. Wystąpił w 15-minutowym filmie Depois do Escuro (1996). Kolejna opera mydlana z jego udziałem O Amor Está no Ar (1997) opowiadała o zawiłym trójkącie miłosnym. Zadebiutował na kinowym ekranie w komedii Como Ser Solteiro (1998). W rodzinnej Brazylii często grywał obiekt pożądania ze strony kobiet. Jedno z najtwardszych doświadczeń aktorskich, które pomogło mu w dalszej karierze aktorskiej zdobył na planie miniserialu kanału telewizyjnego TV Globo Hilda Furacão (1998) jako młody ksiądz franciszkanin, który wpada w miłość z prostytutką Hildą. Był narratorem w dwóch części brazylijskiej wersji językowej filmu Stuart Malutki (1999 i 2002).

Za rolę Wilsona Souzy Neto posłanego do kliniki psychiatrycznej po byciu złapanym przez swego ojca na paleniu marihuany w dramacie Burza mózgu (Bicho de Sete Cabeças, 2001) odebrał wiele brazylijskich nagród dla najlepszego aktora, m.in. São Paulo Association of Art Critics, na festiwalu filmowym w Recife i Cartagenie. W 2002 pojawił się w reklamie karty kredytowej kampanii „Najlepsze Życie” z Gisele Bündchen. Wcielił się w postać transseksualnego więźnia nazywanego Lady Di w dramacie kryminalnym Hectora Babenco Carandiru (2003). Zabłysnął w Hollywood jako surfingowiec z blizną pod rzepką w prawym kolanie i motocyklista w kasku ze znakiem ‘Leo’ w sequelu Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość (Charlie’s Angels: Full Throttle, 2003)[12]. Znalazł się w obsadzie angielskiej komedii romantycznej To właśnie miłość (Love Actually, 2003) z Hugh Grantem, Emmą Thompson, Keirą Knightley i Rowanem Atkinsonem.

W 2004 magazyn „People” umieścił go na liście „50. najpiękniejszych ludzi świata”[13]. Po udziale w 2-minutowej reklamie dla Chanel (2004) z Nicole Kidman, otrzymał angaż do roli pozostałego przy życiu Oceanic Flight 815 – Paulo w telewizyjnym przeboju ABC, którym pasjonują się widzowie na całym niemal świecie Zagubieni (Lost, 2006-2007). Odskocznią stała się kreacja archetypa Kserksesa, demonicznego przywódcę Persów wierzącego, że jest bogiem, w komiksowej produkcji 300 (2006)[14]. Był na okładkach magazynów takich jak „Vogue”, „Caras”, „Isto É”, „V”, „Rolling Stone”, „TPM” i „Capricho”[15].

Wcielił się w postać Jezusa[16] w remaku Ben-Hur (2016)[17][18].

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

W 2012 związał się z Melanie Fronckowiak[19]. Mają córkę Ninę (ur. 22 maja 2017)[20].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne

[edytuj | edytuj kod]

Seriale TV

[edytuj | edytuj kod]
  • 1993: Oko w oko (Olho no Olho) jako Pedro
  • 1994: Moja ojczyzna (Pátria Minha) jako Fernando
  • 1995: Explode Coração jako Serginho
  • 1996: A Comédia da Vida Privada jako Mulheres
  • 1996: Sai de Baixo jako Gama
  • 1997: O Amor Está no Ar jako Léo
  • 1998: Hilda Furacão jako Frei Malthus
  • 1999: Słodka trucizna (Suave Veneno) jako Eliseo Vieira
  • 2001: Normais, Os jako Júlio
  • 2001: Estrela-Guia jako Carlos Charles Pimenta
  • 2002: Pastores da Noite jako Ksiądz
  • 2003: Kobiety w miłości (Mulheres Apaixonadas) jako Diogo Nogueira Ribeiro-Alves
  • 2005: Dzisiaj jest dzień Marii (Hoje É Dia de Maria) jako Dom Chico Chicote / Amando
  • 2006-2007: Zagubieni (Lost) jako Paulo
  • 2008: Nao Por Acaso jako Pedro
  • 2008: Os Penetras jako Marco
  • 2009: Dźwięk i furia (Som & Fúria) jako Sanjay
  • 2010: Afinal, o Que Querem as Mulheres? jako Rodrigo Santoro
  • 2010: Papai Noel Existe jako Robson Luiz
  • 2012: Brazylijka (As Brasileiras) jako Carioca
  • 2016, 2018: Westworld jako Hector Escaton

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Personalidade: Rodrigo Santoro (Brasil). InterFilmes.com. [dostęp 2017-06-25]. (port.).
  2. Confira a trajetória do ator Rodrigo Santoro. BOL Notícias. [dostęp 2015-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (ang.).
  3. Rodrigo Santoro Biography. „TV Guide”. [dostęp 2015-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-11)]. (ang.).
  4. Artista: Rodrigo Santoro (22 de Agosto de 1975). Filmow. [dostęp 2015-06-27]. (port.).
  5. Rodrigo Santoro. Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-06-27]. (ang.).
  6. Família não se deslumbra com fama internacional de Rodrigo Santoro. O Fuxico. [dostęp 2015-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-11)]. (port.).
  7. Rodrigo Santoro What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2015-06-27]. (ang.).
  8. Rodrigo Santoro – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2018-11-11]. (rum.).
  9. Rodrigo Santoro. Galeria da Fama. [dostęp 2015-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-24)]. (port.).
  10. Perfil de Rodrigo Santoro. Bolsa de Mulher. [dostęp 2015-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-11)]. (port.).
  11. Rodrigo Santoro. ČSFD.cz. [dostęp 2018-11-11]. (cz.).
  12. Rodrigo Santoro. MYmovies.it. [dostęp 2018-11-11]. (wł.).
  13. Rodrigo Santoro Trivia. FamousFix. [dostęp 2022-04-23]. (ang.).
  14. Rodrigo Santoro – About This Person. „The New York Times”. [dostęp 2015-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-11)]. (ang.).
  15. Rodrigo Santoro Magazines. FamousFix. [dostęp 2022-04-23]. (ang.).
  16. Ben Child: Pope Francis blesses Ben-Hur's new Jesus at the Vatican. „The Guardian”. [dostęp 2015-06-27]. (ang.).
  17. Borys Kit (2015-01-13): Rodrigo Santoro to Play Jesus Christ in MGM’s ‘Ben-Hur’ Remake. „The Hollywood Reporter”. [dostęp 2017-06-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-11)]. (ang.).
  18. Rodrigo Santoro as Jesus Christ on the set of sweeping biblical remake Ben Hur. „Daily Mail”. [dostęp 2015-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-11)]. (ang.).
  19. Rodrigo Santoro Relationships. FamousFix. [dostęp 2022-04-23]. (ang.).
  20. Luigi Civalli: Nasce a filha de Rodrigo Santoro e Mel Fronckowiak. OFuxico. [dostęp 2022-04-23]. (port.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]